Rozdział: 62

Minęło 2 lata od pokonania Akatsuki oraz Uchihy Madary, obecnie Naruto który trochę się zmienił (miał krótkie blond włosy, ubrany w czarną bluzę oraz pomarańczowe spodnie) wracał z misji. W domu oczywiście czekała na niego Pan (która prócz krótkich włosów, mało się zmieniła), blondyn przywitał się z nią pocałunkiem.

P:Jak poszła misja?

NU:Jak zwykle, bez większych problemów. A tak właściwie tu zbierz wszystkich przyjaciół w ogrodzie w drugim domu.

P:Czemu?

NU:Ponieważ coś szykuję, i chciałbym wszystkich tam zaprosić.

P:A co takiego?

NU:To niespodzianka, nie mogę powiedzieć.

P:Ale jesteś... No dobrze, zrobię to.

NU:W porządku, ja przyjdę tam ok. 16.

Dziewczyna postanowiła posłuchać blondyna i poszła zebrać wszystkich przyjaciół. Natomiast Naruto poszedł wziąć prysznic i ubrać wizytowe ubranie (niebieskie spodnie, białą koszulę oraz niebieską marynarkę i fioletowy krawat). Następnie udał się na cmentarz, gdzie podszedł do grobu swoich rodziców, zapalił znicza i usiadł na ławce popadając w zamyślenie.

NU:'Nie mam pojęcia czy dobrze robię, ale dziś podjąłem jedną z najważniejszych decyzji w życiu. Proszę obserwujcie mnie.”

Tym czasem zbliżała się godzina 16, wszyscy przyjaciele wraz z Pan i jej rodziną siedzieli w ogrodzie.

J:Dlaczego Naruto wezwał nas?

TS:I gdzie się on podziewa?

P:Nie mam pojęcia, kazał mi was przyprowadzić to to zrobiłam,

Kilka minut później, blondyn pojawił się w ogrodzie, zadziwiając wszystkich swoim ubiorem.

SH:Naruto? Co się stało, że zmieniłeś w końcu ubiór?

NU:Spokojnie, zaraz wam wszystko wyjaśnię.

Naruto podszedł do swojej dziewczyny i klęknął przed nią, czym mocno ją oraz resztę zszokował.

P:Naruto, co ty wyprawiasz?

NU:Pan, uczynisz mi ten zaszczyt i zostaniesz moją żoną?

Wypowiedziane zdanie wszystkich a zwłaszcza dziewczynę wprowadziło w szok

P:P...poważnie? (spytała robiąc się cała czerwona)

NU:Jak najbardziej, to jak zgadzasz się?

P:Tak! (krzyknęła ze łzami w oczach, całując blondyna)

Wszyscy zebrani zaczęli bić brawo.

J:Proszę proszę, ależ nam niespodziankę sparował, chłopcze, nie spodziewałem się tego po tobie.

Po złożeniu gratulacji wszyscy postanowili uczcić tą chwilę urządzając imprezę.